26

Kilka następnych dni minęło nam tak samo. Michał cały czas spędził w szpitalu. Nie chodził na treningi, nie grał w żadnych meczach. Razem z Kubą poszliśmy do trenera i przedstawiliśmy mu całą sytuację. Dał mu wolne i pozwolił wrócić do treningów, kiedy stan Nadii się polepszy. Ja natomiast codziennie kursowałam między szkołą, klubem a szpitalem. Musiałam podtrzymywać Michała na duchu, bo inaczej załamałby się chyba całkowicie. Stan Nadii niestety w ogóle się nie polepszał. Pewnego dnia, kiedy weszłam do Sali Nadii zauważyłam, że porusza ręką. To musiał być dobry znak. Zaczęłam szukać Michał, bo nie było go w sali. Znalazłam go na dole w bufecie. Wyglądał strasznie.

-Człowieku, czy ty widzisz swoje odbicie?

-O, co ci chodzi?

-Wyglądasz jak kupka nieszczęścia. Kiedy ostatni raz spałeś? Sądzisz, ze jak Nadia się obudzi i zobaczy cię w takim stanie to się ucieszy? Jak dla mnie to tylko się przestraszy i nic więcej.

-Nie przesadzaj.

-Nie przesadzam. Wiesz, że przed chwilą byłam w Sali Nadii i wydawało mi się, że poruszyła ręką.

-I dopiero teraz mi o tym mówisz? – wybiegł z bufetu jak głupi.

Pobiegłam za nim. Kiedy doszliśmy do Sali panował tam duży ruch. Co chwilę wychodzili i wchodzili z niej lekarze. Udało nam się zaczepić jednego z nich i zapytać o Nadię. Okazało się, że odzyskała przytomność. Michał, gdy tylko to usłyszał zaczął się cieszyć jak głupi. Wyściskał mnie i pobiegł gdzieś. Po jakiś minutach wrócił z ogromnym bukietem kwiatów.

-Oszalałeś? W szpitalu nie można przecież trzymać kwiatów!

-Oj nie przesadzaj. Nadia na pewno się uciszy.

-Nadia na pewno, ale lekarze raczej nie.

Gdy lekarze wyszli z jej Sali wszedłem tam razem z Darią. Nadia, gdy tylko nas zobaczył uśmiechnęła się.

-Kochanie jak się czujesz?

-Dobrze. Możesz mi powiedzieć jak długo już tutaj leżę?

-Prawie dwa tygodnie. Wiesz, że gdybyś wcześniej zgłosiła się do lekarza nie byłoby tego wszystkiego?

-Przepraszam cię kochanie. Następnym razem posłucham twoich rad.

-Następnym razem to od razu zawiozę cię do szpitala bez żadnej dyskusji. Wiesz jak się o ciebie bałem?

-Domyślam się, ale nie mówmy już o tym. Kiedy będę mogła stąd wyjść?

-Zapytam się lekarza i ci powiem.

-Dziękuję. A kim jest ta młoda dama? Czyżby to Daria, o której tak dużo słyszałam?

-Tak. Jestem siostrą Michała. Miło mi cię poznać, chociaż okoliczności nie są sprzyjające.

-Mi również.

-To ja was zostawię same i pójdę do lekarza.

-Idź, idź a my sobie tutaj pogadamy.

-Dzień dobry panie doktorze chciałbym zapytać, kiedy Nadia będzie mogła opuścić szpital?

-Musimy zatrzymać ją jeszcze na kilka dni, ale sądzę, że za jakiś tydzień będzie mogła już wyjść.

-Czy z nią już wszystko w porządku?

-Wyniki badań są zadowalające, mam tylko nadzieję, że nie będzie żadnych komplikacji.

-Dziękuję bardzo.

Kiedy wróciłem do sali dziewczyny plotkowały w najlepsze. Chyba rozmawiały o mnie bo kiedy tylko mnie zobaczyły zamilkły.

-No i co? Czego się dowiedziałeś?

-Za jakiś tydzień będziesz mogła wyjść do domu.

-Dopiero za tydzień?
-Nie marudź. A i jeszcze jedno wprowadzasz się do nas. Chcę cię mieć na oku. Mam nadzieję, że nie masz nic przeciwko?

-W sumie to i tak prawie cały czas spędzałeś u Nadii, więc co to za różnica.

-Nie bądź taka mądra siostrzyczko.

-A z resztą róbcie, co chcecie. Ja się zbieram, bo umówiłam się z Kubą. To do zobaczenia.

-Do zobaczenia.

-Myślisz, że to dobry pomysł z tym wspólnym zamieszkaniem?

-Najlepszy. Chcę cię mieć przy sobie, a dzięki temu będę mógł budzić się przy tobie i zasypiać. Proszę cię zgódź się.

-Zastanowię się i dam ci odpowiedź za kilka dni.

-Mam nadzieję, że się zgodzisz.

-Ty nie powinieneś być teraz na treningu?

-Nie chodzę na treningi.

-Jak to?

-Trener pozwolił mi na razie zawiesić treningi i wrócić dopiero wtedy, kiedy z tobą będzie lepiej.

-No to w takim wypadku dzisiaj możesz już iść.

-Nie wygonisz mnie stąd tak prędko. Dzisiejszy dzień poświęcam tylko tobie.

-Ale jutro pójdziesz już na trening?

-Dobrze kochanie, jeśli tylko tego chcesz.

-Nie chcę żebyś przeze mnie zaniedbywał treningi.

-Nie przejmuj się tym teraz.

czytasz - komentujesz :)